De Chinese aandelen stegen flink in de eerste helft van het jaar, en ik heb al vaak de vraag gekregen of ik een correctie verwacht of dat er nog meer groeiruimte is. Het is belangrijk op te merken dat China’s aandelenmarkt eigenlijk bestaat uit verschillende markten — de markten van Shanghai (A-Aandeel) en Hongkong (H-Aandeel) worden gedomineerd door overheidsbedrijven die worden beschouwd als eersterangsaandelen. Dat terwijl de markt van Shenzhen (A-Aandeel) kleinere binnenlandse aandelen verhandelt. De interesse van vele beleggers in Chinese overheidsbedrijven is ongetwijfeld gewekt door berichten van bronnen die dicht bij de regering staan. De hervormingsplannen die werden aangekondigd in het programma van de regering van november 2013 zouden binnenkort concreter kunnen worden, wat de recente winsten op de aandelenmarkten van Shanghai en Hongkong aanspoorde. Veel overheidsbedrijven hebben de afgelopen weken al volatiliteit in de aandelenkoersen ervaren. Gelet op de omvang van de rally van de markt dit jaar zou ik zeker niet verbaasd zijn om in de toekomst nog meer volatiliteit te zien op de Chinese markten. Overheidsbedrijven zijn een cruciaal instrument in het beleid van de Chinese regering en wij denken dan ook dat hervormingen van cruciaal belang zijn voor de algemene verbetering van de economie. Enerzijds vertegenwoordigen deze bedrijven zowat 2/5 van China’s economische output en 1/5 van de banen in het land [1]. Ook zijn ze een essentieel mechanisme voor het stimuleren van China’s ruimere economie, via verplichte investeringsplannen, gefinancierd door leningen tegen gunstige voorwaarden van staatsbanken. Anderzijds hebben slecht doordachte en politiek gemotiveerde investeringen ervoor gezorgd dat de rendementen op activa van overheidsbedrijven zijn gedaald van een niveau dat gelijk was aan dat van de privésector in 2008 tot nauwelijks meer dan de helft van het niveau dat momenteel door privébedrijven wordt gerealiseerd [2]. Hierbij heeft een aantal overheidsbedrijven het schijnbaar moeilijk door de stijgende schuldenlast en zwakke rentabiliteit. Meer dan ooit lijkt de regering nu vastberaden managementtekortkomingen in overheidsbedrijven aan te pakken om de Chinese economie om te vormen tot een meer marktgerichte en ondernemingsgezinde economie. De huidige configuratie van China’s systeem voor overheidsbedrijven is het resultaat van een eerder hervormingsoffensief van bijna 20 jaar geleden. In 2014 was de aard van de hervormingsplannen van de Chinese overheid onduidelijk. Daaropvolgende activiteit suggereerde dat “privatisering” zoals we dat kennen in het Westen, waarbij bedrijven gedeeltelijk of volledig worden gekocht en verkocht aan de privésector, en de overheid zich terugtrekt uit het management, niet op de agenda staat, althans voor door de centrale overheid gecontroleerde bedrijven. Van zes proefprojecten voor de hervorming van overheidsbedrijven die in april 2014 werden aangekondigd maakten er maar twee gebruik van privékapitaal. De bedrijven streven ernaar extra vermogen te injecteren in bestaande genoteerde dochterondernemingen. Dit zorgt voor een gemengde eigendomsstructuur waar het overgrote deel van het bedrijf in bezit is van overheidsaandeelhouders. Twee andere bedrijven experimenteerden met een onafhankelijke raad die focust op kapitaalbeheer, wat een barrière creëerde tussen de bedrijven en hun overheidseigenaars. Een beetje zoals het in Singapore ontwikkelde model. Nog een ander proefproject behield min of meer de overheidsbedrijfstructuur, maar gaf de raad van bestuur van het overheidsbedrijf, en niet de overheidseigenaar, de bevoegdheid over de benoeming en beloning van het managementteam [3]. De hervormingen lijken de mening in overheidskringen te weerspiegelen dat de sleutel erin bestaat stroomonderbrekers te plaatsen tussen het management van de bedrijven en hun overheidseigenaars, waarbij ofwel het management zelf, ofwel vermogensbeheerders worden belast met het toepassen van een marktgerichte handelsstrategie. Verschillende overheidsbedrijven hebben sinds de aankondiging van de proefprojecten al hun eigen initiatieven genomen. Een groot engineeringbedrijf in de nucleaire sector en een bedrijf dat financiële diensten verleent, hebben vergelijkbare projecten ondernomen en hebben de activa van houdstermaatschappijen van de overheid geïnjecteerd in hun genoteerde dochterondernemingen. Een grote oliemaatschappij heeft een minderheidsbelang in haar dochteronderneming, actief in de benzinedetailhandel, verkocht aan een groep investeerders, met het oog op een eventuele beursintroductie. Een cementbedrijf onderging een kapitaalherstructurering, waarbij een door werknemers gecontroleerd orgaan de grootste aandeelhouder van het bedrijf werd. Nog andere bedrijven lijken een traditionelere weg te volgen en trekken privékapitaal aan in specifieke joint ventures, waarbij, in bepaalde gevallen, het management aandelen wordt aangeboden in de bedrijven die ze leiden. De afgelopen maanden lijkt China’s regering te neigen naar een andere hervormingsroute. Er werden twee overheidsspoorwegmaatschappijen gefuseerd om verdubbeling te vermijden van middelen om een grotere schaal te creëren in buitenlandse markten. Dit bleek in bijzonder goede aarde te vallen bij beleggers, en commentaar in publicaties met goede connecties wees op andere initiatieven in dezelfde trant. Zo verscheen in de overheidsgecontroleerde Economic Information Daily het bericht dat de State-owned Assets Supervision and Administration Commission of the State Council (SASAC) van plan was het aantal centraal gecontroleerde overheidsbedrijven drastisch te verlagen van 112 naar misschien slechts 40, hoewel dit bericht later werd gerelativeerd in een publicatie van de SASAC [4]. De geruchten over fusieplannen hielden desondanks aan. Volgens ons zou een golf van activiteit van overheidsbedrijven, afgaande op de ontvangst van de spoorwegenfusie, potentieel aanzienlijke kansen voor beleggers kunnen creëren. Een gewone verhoging in omvang, zonder enige andere hervorming, zou echter minder langetermijngevolgen kunnen hebben voor de sector van overheidsbedrijven wat betreft verhoogde efficiëntie of marktgevoeligheid dan voor ogen werd gehouden bij de oorspronkelijke aankondiging van de hervormingen. Fusies zouden natuurlijk, mochten ze plaatsvinden, andere maatregelen niet uitsluiten, maar de centraal gecontroleerde overheidsbedrijven zijn volgens ons wellicht niet de juiste plaats om te zoeken naar vroege, ambitieuze hervormingen. Zoals vermeld bevinden de door de centrale overheid gecontroleerde bedrijven zich overwegend in sectoren die nog steeds als strategisch worden beschouwd, waardoor de overheid terughoudend is om het management af te staan aan private partijen. Daarnaast heeft de centrale overheid geen onmiddellijke behoefte aan contanten, en is ze misschien zelfs meer geïnteresseerd in het creëren van inkomstenstromen op lange termijn. Dit blijkt uit de plannen om de door de overheidsbedrijven aan de centrale overheid betaalde dividenden te verhogen tot ongeveer 30% van de winst, in plaats van de circa 15% die momenteel wordt betaald [5]. De vork lijkt echter anders in de...
Investment Adventures in Emerging Markets - Notes from Mark Mobius
Mark Mobius, Ph.D., executive chairman of Templeton Emerging Markets Group, joined Templeton in 1987. Currently, he directs the Templeton research team based in 15 global emerging markets offices and manages emerging markets portfolios. As he spans the globe in search of investment opportunities, his “Investment Adventures in Emerging Markets” blog gives readers a taste for what he does, when, where, why and how. Dr. Mobius has written several books, including “Trading with China,” “The Investor’s Guide to Emerging Markets,” “Mobius on Emerging Markets,” “Passport to Profits,” “Equities—An Introduction to the Core Concepts,” “Mutual Funds—An Introduction to the Core Concepts,” ”The Little Book of Emerging Markets,” and “Mark Mobius: An Illustrated Biography."
No comments:
Post a Comment